In de maanden maart tot en met mei, hielden studenten in het Urban Leisure & Tourism Lab Rotterdam in samenwerking met Rotterdam Make It Happen zich bezig met de volgende vraag: ” Welke innovaties / concepten / ervaringen zouden kunnen helpen om bewoners (uit bepaalde wijken) bij internationale hybride evenementen (online/offline) zoals het Eurovisie Songfestival te betrekken?’’ In deze blogserie geven de vier studentengroepjes een kijkje in hun onderzoeksproces en beantwoorden zij de hoofdvraag voor de wijk waar zij onderzoek hebben gedaan. De serie wordt afgesloten met een blog van lab lead Ko Koens die reflecteert op de verschillende concepten.
Ko Koens:
Ik heb met veel interesse de ideeën gelezen die binnen het lab door de studentengroepen zijn uitgewerkt, naar aanleiding van onze samenwerking met ‘Rotterdam make it Happen’ De hoofdvraag hierbij was: “Welke innovaties / concepten / ervaringen zouden kunnen helpen om bewoners (uit bepaalde wijken) bij internationale hybride evenementen (online/offline) zoals het Eurovisie Songfestival te betrekken?’’
De voorgesteld projecten zijn interessant en sluiten aan bij de onderzoekslijn New Urban Tourism, waar we in Rotterdam mee bezig zijn. Een van de kernpunten van deze lijn is het vinden van manieren waarop toerisme, toerisme en evenementen kunne bijdragen aan het welzijn van lokale stedelijke gebruikers. Hybride evenementen hebben hier potentieel een belangrijke rol in, omdat ze de mogelijkheid bieden tot een gezamenlijke ervaring die zowel online als offline genoten kan worden en daardoor nieuwe mogelijkheden biedt tot inclusiviteit en samenwerking.
De voorbeelden van de studenten focussen hier ook op, en laten goed zien dat het belangrijk is dat lokale evenementen door de gemeenschap gedragen worden, met oog voor waardecreatie door gebruik te maken van lokale expertise. In principe zie je dat ook in alle ideeën terug – het gebruiken van internationale events om gezamenlijkheid in lokale gemeenschappen te creëren. Het is interessant om te zien dat twee groepen hierbij een inhoudelijk gerelateerde focus hebben en twee groepen een plaatsgebonden focus.
Qua inhoudelijk georiënteerde ideeën is het idee van ‘The Happen Club’ waarbij evenementen in cafés livestreams kunnen kijken op groot scherm een mooie manier om mensen samen te brengen voor evenementen. Natuurlijk is dit niet volledig nieuw, maar meer gezamenlijke interactie met andere bezoekers is zeker een mooie manier om te komen tot lokaal gedragen oplossingen, zeker als deze ook op andere wijze gestimuleerd worden tot onderlinge interactie (bv. gezamenlijke twitterfeeds op televisies, of een quiz of iets dergelijks).
Ik zie hierbij ook raakvlakken met het concept om mensen in verzorgingstehuizen en ouderencomplexen (de meeste mensen die hier wonen zijn tegenwoordige overigens een flink stukje ouder dan 65+) samen te brengen en dan het evenement naar hen toe te halen. Het idee van gezamenlijke herinneringen ophalen kan inderdaad goed werken voor deze doelgroep, maar mogelijk zoekt een deel van hen ook nog meer de interactie met anderen in de wijk en zouden ze graag willen aansluiten bij ‘The Happen Club’.
De groepen met een plaatsgebonden focus – in dit geval Katendrecht – brengen een tweetal belangrijke opgaves naar voren, namelijk het samenbrengen van mensen in diverse wijken en hoe mensen enthousiast te krijgen voor gezamenlijke evenementen. Met betrekking tot de eerste vraag is het interessant om te lezen over de ‘verschillen’ tussen verschillende groepen bewoners, zij het tussen inwoners van diverse achtergronden of inwoners die langer al langer in de wijk wonen en nieuwe bewoners. Verschillende groepen hebben verschillende belangen, die soms zelfs volledig tegenstrijdig zijn met elkaar.
Dit soort tegenstaande belangen zijn kenmerkend voor onze moderne diverse steden, maar we hebben nog steeds geen goede oplossing hiervoor. Het meer en sterker betrekken van verschillende groepen bewoners bij de wijk wordt onderkend door bijna alle belanghebbenden in de stad, maar de vraag blijft: hoe doe je dit nu in de praktijk? Met dit soort vragen zijn we in de onderzoekslijn bezig en de studenten leveren een interessante bijdrage hieraan.
Een van de groepen legt hierbij de nadruk op de gezamenlijke ervaring die grote evenementen, kunnen bieden aan mensen met verschillende interesses. Door deze verschillende groepen fysiek samen te brengen in het kader van een evenement, waarbij het evenement wordt verbonden met iets ‘eigens’ – een eigen beleving of gerecht, kunnen mogelijk barrières doorbroken worden. Wel blijft het natuurlijk lastig dat niet iedereen bij dezelfde evenementen zal aanhaken en zal één evenement alleen niet het verschil maken – er is dus nog meer nodig om tot meer eenheid te komen.
Op dit punt, biedt het concept van de andere groep in de Afrikanerwijk uitkomst. In plaats van te focussen op het samen beleven van grote evenementen, kiezen zij ervoor om op lokaal niveau ‘side-events’ te organiseren die aansluiten bij het thema van het grote evenement. Het idee van ‘Let’s Swing Afri’ werkt dit verder uit. In dit geval door een lokale muzikale talentenjacht te verbinden aan het evenement, maar dit kan natuurlijk ook op andere manieren. Een dergelijk concept kan mogelijk ook worden uitgewerkt tot jaarlijks terugkerende evenementen die langdurig impact hebben. Zoals de groep zelf ook stelt.
De concepten die zijn uitgewerkt nodigen uit tot verder nadenken en verder uit te werken, ook binnen de onderzoekslijn. Interessant bij dergelijke projecten is bijvoorbeeld om meer te leren over mogelijke bedrijfsmodellen die hierbij zouden kunnen passen. Ook is het essentieel om te kijken wie er binnen het speelveld van overheid, bedrijfsleven, NGOs en burgers en onderwijs, het voortouw en eigenaarschap kunnen en willen nemen, zodat de concepten die door de studenten zijn bedacht, of delen daarvan, ook werkelijk tot uitvoer kunnen worden gebracht.
